Çocuk gelişiminde ilk üç yıl çok önemli. Bebeğin ihtiyaçlarının yerinde ve zamanında karşılanmasının yanı sıra anne ya da bebeğin bakımını üstlenen kişinin bebekle sakin ve huzurlu bir ilişki kurması bebeğin huzurlu olmasında önemli bir rol oynar.
Çocuk gelişiminde kritik dönemler vardır. İlk 3 yıl bu açıdan çok önemlidir. Bebeğin anne ya da bakım veren kişi ile kurduğu güven ilişkisi onun yaşamındaki dönüm noktasıdır. Bu dönemde annenin bebeğin ihtiyaçlarını yerinde ve zamanında karşılaması ve kaygısız bir ruh hali içinde olması gerekiyor.
Çocuk; huzursuzluğunu depresyon, davranış sorunları, alt ıslatma, kaka kaçırma ve konuşma bozukluğu olarak gösterebilir. Bunlar genellikle çocuğun yanlış aile tutumlarına ya da yaşadığı strese verdiği tepkilerdir. Her durumda sorun, aile, okul, çocuk ve tedavi ekibinin işbirliği ile çözülebilir.
Bebek 0-3 yaş döneminde yoğun bir öğrenme ve deneme süreci yaşar ve dünyayı anlamlandırır. Yaptığı bir hata veya tehlike karşısında çocuğunu azarlayan ve kendini değersiz hissettiren ebeveyn tarafından yetişen bireyin insanlarla olan ilişkilerinde hataya tahammülü olmayan ve hata karşısında fazla tepki veren bir kişiliği olur. Çocuk gördüğünü ve yaşadığını öğrenir, ilk dönemlerden itibaren çocuk duyularıyla dünyayı tanır. Kendisine bakan kişinin sıcaklığı, içtenliği, iletişimi ve bebeğin ihtiyaçlarını karşılaması onda bir güven duygusu oluşturur. Güven duyan çocuk huzurlu olur.
Çocuklar taklit ederek kendilerine bir kişilik oluşturur ve yetişkinlerin davranışları çocuğa örnek teşkil eder. Hata yapınca onu döven bir babanın çocuğu sorun karşısında arkadaşını döver. Buna şaşmamak gerekir. Bu geribildirimdir. Bu durumda çocuk kendi başına yapacağı girişim ve deneyimlerde ya suçluluk hissedecek ya da cesaretsiz bir yapıda olacaktır. Çocuğumuzla kurduğumuz ilişkinin tarzı, yaklaşım biçimimiz, beden dilimiz ve dokunsal temasımız da etkili öğelerdir. Amacımız duygu, düşünce ve isteklerini yerinde ve uygun koşullarda ifade edebilen bir çocuk yetiştirmek olmalıdır..